Loslaten, accepteren en omarmen
Bij het schrijven van deze drie woorden moet ik even nadenken. Er zitten zoveel betekenissen achter deze woorden en hoe ga ik daar nu dat over schrijven wat ik graag met iedereen wil delen.
Laat ik beginnen met loslaten. Ik heb een tijdje gedacht dat ik dingen van mezelf moest loslaten. Vooral de dingen die ik minder leuk aan mezelf vind, die mochten niet er niet meer zijn. Ik wilde ze laten verdwijnen en nooit meer tevoorschijn halen. Terwijl als je het dan hebt over accepteren en omarmen wie je bent, horen daar ook de minder leuke dingen bij. Anders zijn we denk ik, niet echt mens, leren we niet de dingen die we zouden moeten leren en bovenal; leven we niet het leven! Wat moet je dan loslaten dacht ik bij mezelf? Laat ik dan vooral het idee loslaten dat ik dingen moet loslaten. Misschien herken je het wel dat je heel veel van jezelf vind, dat je veel dingen moet en dat je misschien best wel streng bent voor jezelf. Ik ben dat in ieder geval wel; zo vertel ik mezelf dat ik me niet zo moet aanstellen als ik ergens bang voor ben en mag iedereen in mijn ogen fouten maken maar mag ik dat zelf absoluut niet. Nu ik dit zo typ denk ik ook weer, eigenlijk wel een beetje gek toch?! Maar ja, dat is wie ik ben en ik mag loslaten dat ik dat moet loslaten, ik mag accepteren dat het ook onderdeel van mij is en mezelf omarmen om wie ik ben. Maar zo makkelijk als ik het nu hier schrijf is het niet geweest en zo makkelijk is het nog steeds niet altijd.
De afgelopen tijd heb ik de opleiding Transformatie Coach/Trainer gevolgd bij de Academie voor Innovatief Trainen. Een geweldige plek waar ik al eerder geweest ben en waar ik heel graag kom. Hier word je geaccepteerd zoals je bent en begeleiden, confronteren en moedigen ze je aan om je eigen waarde op deze aarde te zetten.
Door hier te zijn ben ik mezelf weer op zoveel diverse manieren tegen gekomen, heb ik mooie hoogtepunten meegemaakt maar ook diepe dalen gezien. Het was leuk en heel fijn maar tegelijkertijd soms ook verschrikkelijk en echt niet leuk. Ik heb geschreeuwd, gehuild, ben enorm zenuwachtig, bang en onzeker geweest en heb gedanst en gelachen. Ondanks al deze, soms ook minder positieve, gevoelens ben ik enorm dankbaar dat ik er ben geweest, mezelf heb uitgedaagd en heb laten uitdagen. Want hierdoor ben ik weer een stukje verder in het loslaten van het loslaten😉, accepteren en omarmen van mezelf!